12 t/m 20 mei - week 6

De berichtjes die we sturen ontstaan bij stukjes en beetjes gedurende de week. Dat kan soms een beetje rommelig resultaat hebben. Maar het is slechts een greep uit wat we allemaal mee maken.

Vanaf het noorden van Frankrijk lopen we samen met twee medepelgrims, Lous en Ben, die elkaar in België hebben ontmoet. Het is gezellig om met elkaar op te lopen en het brengt veel ervaring samen. Lous heeft echter moeten besluiten te stoppen omdat het te zwaar werd. Heel jammer, nu lopen we met ons 3-en verder. We komen wel steeds meer pelgrims tegen vooral Nederlanders en Belgen. Zo sliepen we met 4 man en 1 vrouw in een verbouwde koude stal. Corrie kreeg gelukkig een electrische deken.

Je komt wel in aanraking met veel mensen tijdens zo'n reis. Je bent overal welkom maar ieder huis heeft echter zo zijn eigen regels. Dat varieert van: doe maar alsof je thuis bent tot een hele set van verboden en geboden. Maar je leert je snel aanpassen. We hebben ondertussen in meer dan 40 verschillende bedden geslapen, meestal wel schoon. Soms slapen we in onze slaapzakken en soms tussen frisse schone lakens.

Wim heeft pech met zijn schoenen, het stiksel laat los. Met ducktape en op weg gevonden plastic draad wordt het nog bij elkaar gehouden. In Nevers probeerden we ze te laten maken, wat professorisch is gelukt. De winkel waar de schoenen gekocht zijn in Nederland heeft aangeboden het volledige aankoopbedrag te vergoeden (BEDANKT Adrie Bax). Vanwege die kapotte schoen en de continue druk ziet mijn enkel blauw (in Frankrijk zeggen ze: vert = groen). Op een gastadres zag men dat en voordat we de volgende morgen vertrokken, heeft de gastheer mijn enkel gewreven met speciale zelf. Ongelooflijk! Dat zijn de dingen die de Camino zo bijzonder maken.

We hebben overnacht in een groot klooster in Nevers. Daar ligt St. Bernadette van Lourdes al bijna 140 jaar opgebaard. Een kleine vrouw die heel wat heeft meegemaakt en teweeggebracht.

Het landschap is totaal veranderd. Het is nog altijd glooiend en groen met veel oude bossen en sprookjesachtige kastelen. We lopen nu in de Auvergne.

Vanuit thuis in Nederland ontvangen we droevige berichten van overlijdens. Onze buurman is na een kort ziekbed overleden. Nel Jansen, onze collega en vriendin sinds 35 jaar, is na een ziekbed overleden. We hebben hen en de nabestaanden in stilte herdacht en een kaars aangestoken in de eerste kerk die we bezochten.

Wij weten dat veel mensen aan ons denken en de wandeling met ons meebeleven. Zo proberen wij op onze beurt mee te leven met het wel en wee van jullie allemaal. Tijd genoeg daarvoor tijdens onze dagelijkse wandeling. Met een vredegroet van ons beiden!