14 t/m 21 juli - week 15
22 juli 2013 - Vega de Valcarce, Spanje
Het was weer een week vol hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk gesproken. De verschillende herbergen waren soms ook dieptepunten. Het is erg druk met pelgrims onderweg en proberen we vooraf een plekje te reserveren in een herberg. Dat kan alleen in prive herbergen. En als je dan aankomt blijkt het soms heel anders te zijn dan je had verwacht. Soms is je gereserveerde bed dan al weer weggegeven en wordt met kunst en vliegwerk een alternatief plekje voor je gezocht, ergens op de grond. We zijn in echte hippie herbergen geweest, met wierook, vegetarisch eten en erg lieve mensen. Soms wordt er ook samen of solo gezongen. We kwamen ook in een zogenaamde boedistische herberg. Maar daar hebben we niets van gemerkt behalve dat er een foto van de Dalai Lama hing. Daar kwamen 25 Braziliaanse pelgrims binnen.
Dat geeft natuurlijk een drukte van jewelste. Stel je voor: 25 mensen met grote rugzakken bij zich die allemaal in een kleine ruimte (ter grootte van een kleine huiskamer) tegelijk om 6.00 uur in de ochtend moeten eten. Chaos......en ieder voor zich, als je maar een boterham te pakken kan krijgen. De Brazilianen zijn wel onze vrienden geworden, ze stoppen in veel kerken onderweg om te bidden en maken graag een praatje met ons. We kregen een klein bedeltje van Maria van Brazilie van ze.
We zien ook veel Italianen waar we vaak mee eten. We praten dan over alles, ook over Berlosconi etc. Dan merk je dat zij zich ook schamen voor de situatie. Maar we lachen ook veel met elkaar en het geeft natuurlijk steeds weer de gelegenheid om te praten over wat je motiveert etc.
Geweldig al die ontmoetingen. En dan de blijdschap wanneer je elkaar 3 dagen later weer ergens treft. Dan heb je het over de blaren en de pijn in je voeten etc. Maar ook over de route en de overnachtingen. Een Deense pelgrim wilde stoppen vanwege de pijn en blaren. Wim heeft toen haar blaren verzorgd, ontsmet en opengeknipt. Ze loopt nu 5 dagen later vrolijk verder en de blaren zijn bijna genezen!
Dan het hoogtepunt van Cruz Ferro. Een klein ijzeren kruis op een hoge paal waar al eeuwen pelgrims hun steentje neerleggen met daarbij een gedachte of een gebed. Een onroerend moment voor iedereen. Wij waren de dag ervoor al 6 km doorgelopen om in alle vroegte bij het kruis te kunnen zijn. We waren er dan al bij zonsopkomst en in alle rust en stilte konden we daar onze steentjes neerleggen. We hebben er enkele stille en ontroerende momenten beleefd.
Een ander hoogtepunt was onze beklimming van de bergen in Galicie. Prachtige uitzichten, schitterende natuur. Werkelijk fantastisch. Het weer is heel goed, iedere dag 30+. Wel heel erg warm om te lopen, maar regen hebben we genoeg gehad. Maar het is ook zeer vermoeiend. Nog 6 etappes, het is niet te bevatten wat we allemaal hebben meegemaakt en dat we al bijna 4 maanden onderweg zijn. Wat zal het emotioneel zijn wanneer we aankomen in Santiago. We komen hopelijk zaterdag aan, dan moeten we een stempel en andere pelgrimszaken regelen. Op zondag gaan we naar de kathedraal waar in de eerste dienst het enorme wierookvat wordt gebruikt en in de tweede dienst de namen worden voorgelezen van de pelgrims. Dus ook onze namen. Geweldig toch! Maar eerst nog even 140 km verder lopen. We hopen en bidden dat we er veilig en gezond mogen aankomen.
De foto's volgen later deze week.
Onze week:
Maandag 15 juli
Villar de Mazarif 21 km gelopen. 30 graden makkelijke route langs korenvelden. Ontmoetten 25 Brazilianen die in kerkelijk verband en steeds gezamenlijk een rozenkrans bidden. Een vrolijke echte pelgrim groep. Geslapen in goede herberg. 23 euro all in.
Dinsdag 16 juli
Astorga 31 km gelopen, warm. Kathedraal, museum en bisschoppelijk paleis van Gaudi bezocht. Wat fantastisch mooi! Oude herberg gehad, alles van hout. Bij brand kom je hier nooit levend uit. Gezellig gegeten met groep pelgrims op het dorpsplein. Leuk om elkaar steeds te treffen.
Woensdag 17 juli
Foncebadon, 26 km gelopen in warm weer. Mooie tocht met prachtige vergezichten. Moeilijke paden. In alternatieve hippie herberg geslapen op de grond geslapen op matrassen. Heerlijk gegeten, paella.
Donderdag 18 juli
Molinaseca, 21 km, heet weer. Zeer lastige tocht over stijgende en dalende paden. Naar Cruz Ferro gegaan waar we bij zonsopkomst al waren. Corrie viel eerst op haar gezicht. Kleine wondjes, schade valt gelukkig mee. Goede herberg, in stadje gegeten met groep Italianen. Erg gezellig.
Vrijdag 19 juli
Pieros, 26 km gelopen 30 graden. Geslapen inbij zonsopkomstalternatieve hippie herberg. Heerlijk vegetarisch gegeten. Zingende gastvrouw. Gelopen door Ponferrada met mooie tempeliersburcht. Veel over asfalt gelopen.
Zaterdag 20 juli
Ruitelan. 26 erg heet, lange weg door de bergen. Ondanks reservering toch matras gekregen om op de grond te slapen. Gaat vaker fout!
Zondag 21 juli
Pardonea, 20 km gelopen naar top van de berg bij El Cebreiro. Prachtige vergezichten, we zijn nu in Galicie. Nog 6 etappes en we zijn er.....ongelooflijk!
groetjes Ingrid en Truus
Liefs,
Hennie
Warme groet Truus.
ongelooflijk! Wat een reis heb je erop zitten.
Wij gaan jullie blog missen. Het was iedere week lezen en meebeleven.
De laatste loodjes nog en dan terug naar Almere; is dat niet erg abstract?
Ik ben steeds in gedachten bij jullie.
Lieve groet, Lous.
Nog 6 etappes het is volbracht!
Kanjers. Bedankt voor het mogen volgen via deze blog.
Geniet van de laatste momenten en de bijzondere kerkdienst a.s. zondag.
We denken aan jullie, sterkte, zegen en... houd goede moed!
De laatste loodjes ........geniet er vooral nog van .
Heerlijk om jullie verhalen te lezen ,echt helemaal geweldig .
Bon courage !!!
Van ons allen ,Oeachsi
Hartelijke groet van Nico en Ceciel
Knap hoor wat jullie allemaal doorstaan hebben.
Sterkte met het laatste stukje van de reis
Groeten Cobie en Goos
Wat leveren jullie een topprestatie! We hopen van harte dat het jullie gaat lukken om zaterdag te arriveren, zodat jullie zondag naar de kathedraal kunnen. We horen net van een ernstig treinongeluk bij Santiago de Compostela. Mogen jullie veilig aankomen en weer terugkomen hier in Almere.
Hartelijke groet en zegenwens,
Theo en Tineke
Ik kan me voorstellen dat jullie soms ontroerende momenten meemaken. Ik kreeg al tranen in mijn ogen alleen al bij het lezen erover.......
Vanmorgen trouwens gehoord over het treinongeluk bij Santiago de Compostella. Afschuwelijk!!
Groeten, ook van Loek,
Wil
Wij verheugen ons op jullie thuiskomst, waar alles nog steeds goed gaat. Sterkte met het laatste eindje, geniet ervan en alvast welkom thuis.
Hoe dan ook, van harte ook onze wensen voor een zegenrijke afsluiting! En ook alle goeds toegewenst bij het 'landen' in Almere, genietend van jullie familie en vrienden, je eigen plek -en alles wat je daar weer mag betekenen, juist met deze ervaring!
Lieve groet en Shalom!!!
Ook ik ben geschrokken van het trien ongeluk. Moest meteen aan jullie denken .zoals zoveel mensen meer.Wens jullie erg veel sterkte en hoop dat je toch kunt genieten Van jullie aan komst.
Moet dan toch weer denken aan dat mooie lied. Tal van dingen zullen wij hier nooit verstaan. wie weet wordt het ons ooit geopenbaard,Uitspraak van mijn wijze moeder.
Een lieve groet van mij.